Arbuz żółty

Uprawa arbuzów w domkach letniskowych w całym kraju (nawet w najzimniejszych regionach) jest uważana za powszechną - wielu ogrodników poświęca działkę w ogrodzie lub w szklarni dla tej kultury melona. Zazwyczaj arbuz ma czerwoną miazgę cukrową z czarnymi pestkami. Ale praca hodowców nie stoi w miejscu: krzyżują różne odmiany i uprawy i otrzymują coraz więcej nowych hybryd arbuzów. Jednym z najbardziej egzotycznych gatunków jest jagoda z żółtym miąższem. Co to jest żółty arbuz, z czym się krzyżuje i jak go wyhodować?

Historia różnorodności

Ponad 20 lat temu skrzyżowano dzikiego arbuza, który ma żółty miąższ, ale całkowicie nie nadaje się do spożycia, z pospolitym jadalnym o czerwonym sercu. Rezultatem jest hybryda arbuza z żółtym, słodkawym miąższem. Okrągły żółty arbuz jest masowo uprawiany we Włoszech, owalna jagoda - w Tajlandii.

W 2015 roku nasi rodacy w Astrachaniu wyhodowali hybrydę arbuza Lunny z żółtym miąższem, szybko zyskała ogromną popularność i jest uprawiana w wielu rosyjskich ogrodach.

Kawałek z żółtego arbuza

Ogólna charakterystyka żółtego arbuza

Arbuzy o żółtym miąższu charakteryzują się dość niską odpornością na zimno, ich uprawa na otwartym terenie jest możliwa tylko w południowych regionach kraju. W pozostałych chłodniejszych częściach Rosji żółte hybrydy sadzi się w szklarniach i siedliskach.

Parametry krzewów takich arbuzów mają również charakterystyczne cechy: ich bicze, w porównaniu ze zwykłymi odmianami arbuzów, są bardzo delikatne i kruche, dlatego podczas wykonywania czynności pielęgnacyjnych należy obchodzić się z nimi ostrożnie i ostrożnie.

Charakterystyka owoców, oprócz koloru miąższu, różni się również od czerwonych: arbuzy dojrzewają małe, skórka jest cienka, najczęściej ciemnozielona, ​​prążki są ledwo zauważalne, nasion praktycznie nie ma. Smak jest znacznie gorszy od odmian o czerwonych owocach i jest uważany za umiarkowanie słodki, ale wśród żółtych mieszańców są również takie, w których ten wskaźnik jest uważany za doskonały.

Żółty arbuz jest nie do odróżnienia od czerwonego

Zalety żółtego arbuza wynikają z zestawu składników tworzących miazgę. Jest bogaty w witaminy A, B9, C, E i pierwiastki śladowe (wapń, żelazo, magnez itp.). Takie arbuzy mogą zaszkodzić tylko tym, którzy mają indywidualną nietolerancję. Ograniczenie ich stosowania (ze względu na zawartość cukru) zalecane jest osobom z chorobami nerek lub cukrzycą.

Pozostałe cechy najpopularniejszych hybryd arbuzów o żółtym miąższu są podane poniżej w formie tabeli dla przejrzystości.

Agrotechnika

Żółty arbuz jest uprawiany w taki sam sposób, jak inni przedstawiciele tej uprawy melona, ​​więc nie ma specjalnych różnic w jego technologii rolniczej. Poniżej znajduje się tradycyjna technologia uprawy arbuza w szklarniach.

Przygotowanie materiału do sadzenia

W cieplejszych regionach wysiew nasion arbuza odbywa się bezpośrednio do gleby szklarni, podczas gdy w innych regionach zaleca się sadzenie go na sadzonkach (w tym przypadku krzewy zaczną się szybciej rozwijać i owocować). W każdym razie nasiona należy rozgrzać i namoczyć przed sadzeniem. Te operacje pomogą nasionom obudzić się i stymulować tworzenie żeńskich kwiatów. Przygotowanie nasion do siewu obejmuje:

• rozgrzewa się w temperaturze +60⁰C przez 2-3 godziny;
• wytrawianie w słabym roztworze nadmanganianu potasu przez 0,5 godziny;
• moczenie, aż wylęgną się sadzonki.

Głębokość siewu dla metody sadzonkowej wynosi 4-5 cm Zwykle 2 nasiona umieszcza się w jednym pojemniku do sadzenia, a po wykiełkowaniu przerzedza się, ale ze względu na wysoki koszt nasion żółtego arbuza na każde nasionko przypada osobna doniczka.

Żółty arbuz w ogrodzie

Pielęgnacja sadzonek obejmuje podlewanie, rozluźnianie i karmienie. Optymalny wiek sadzonek do sadzenia na stałe to 30-40 dni. Ponieważ sadzenie jest możliwe tylko wtedy, gdy gleba w szklarni nagrzewa się do +16⁰C odpowiednie warunki są tworzone w maju, co oznacza, że ​​wysiew nasion na sadzonki odbywa się około kwietnia.

Ostatnim etapem przygotowania sadzonek arbuza do sadzenia jest stwardnienie.

Sadzenie żółtych arbuzów

Przed lądowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie siedzenia. Najbardziej słoneczna (południowa) strona szklarni przeznaczona jest dla arbuzów. Sadzenie można przeprowadzić w dużych wiadrach, które można wygodnie przesuwać po szklarni lub rabatach ogrodowych. W każdym razie gleba powinna być luźna. Aby to zrobić, torf, trociny, próchnica, kompost, piasek itp. Są umieszczane w łóżku ogrodowym (wiadrze). i posyp warstwą ziemi 2-3 cm.

Schemat sadzenia arbuzów w szklarni przewiduje obowiązkowe wiązanie rzęs krzewów i samych owoców do kratki, dlatego podczas sadzenia należy pozostawić odległość 70 cm między sadzonkami i 70 cm dla odstępów między rzędami. Po posadzeniu każda sadzonka jest lekko wyrzucona, tworząc slajd o wysokości 1,5-2 cm.

Opieka

Tryb nawadniania. W zależności od etapu rozwoju krzewów arbuza zmienia się ich reżim podlewania. Bezpośrednio po posadzeniu podlewane są co drugi dzień, a następnie 1-2 razy w tygodniu.

Top dressing. Pierwszy z nich przeprowadza się w ciągu 1,5 tygodnia po posadzeniu. W okresie aktywnego wzrostu roślin zaleca się wprowadzanie nawozów azotowych. Podczas kwitnienia nawożenie azotem należy zastąpić wprowadzeniem nawozów mineralnych zawierających potas i fosfor. Dopiero przestrzeganie tej zasady sprawi, że arbuzy będą słodkie.

Tworzenie. W warunkach szklarniowych żółty arbuz uprawia się głównie na jednej łodydze, która jest przywiązana do kratki już 10 dni po posadzeniu. Uprawa arbuzów w warunkach szklarniowych jest rzadko praktykowana. Reszta konkurujących pędów musi zostać uszczypnięta na czas.

Podczas wiązania arbuzów, gdy osiągną rozmiar jaja kurzego, konieczne jest znormalizowanie ich liczby: pozostaw tylko 2-3 owoce (w zależności od charakterystyki wagi) i usuń resztę jajników. Jak pokazuje wieloletnia praktyka, nie zaleca się pozostawiania większej liczby owoców - ich rozmiary będą znacznie mniejsze niż odmianowe.

Kiedy owoce arbuza osiągną rozmiar jabłka, należy je umieścić w sieci i zawiesić na kratce. W takim przypadku arbuzy przybierające na wadze nie spadną na ziemię, ale bezpiecznie dojrzeją na szypułkach.

Zapobieganie chorobom. W sezonie na arbuzy mogą wpływać różne choroby wywoływane przez grzyby (różne rodzaje zgnilizny, fusarium, antraknoza) i wirusy (mozaika). Wszystkie wynikają z niewłaściwej pielęgnacji lub z sadzenia zainfekowanych nasion. Zapobiegawczo należy przed siewem wytrawić nasiona, obserwować płodozmian podczas przygotowania miejsca sadzenia, a podczas pielęgnacji zwrócić szczególną uwagę na odchwaszczanie, regulację temperatury i wilgotności. Dodatkowo co dwa tygodnie zaleca się profilaktyczne opryskiwanie krzewów fungicydami lub naparami ziołowymi.

Zwalczanie szkodników. Najczęściej arbuzy szklarniowe atakowane są przez przędziorki i mszyce melonowe. Oba te szkodniki osadzają się na spodniej stronie liści i powodują ogromne uszkodzenia roślin. Dlatego konieczne jest okresowe sprawdzanie arbuzów pod kątem ich wyglądu. W zależności od obszaru dotkniętego szkodnikami możesz po prostu usunąć liście z rośliny, użyć odstraszających naparów z improwizowanych środków lub kupić specjalne chemikalia.

Żółty arbuz jest niesamowicie słodki i pyszny

Zalety i wady arbuzów o żółtym miąższu

Istnieje kilka zalet mieszańców żółtego arbuza:

• niezwykły widok na krój;
• bogata kompozycja witamin i minerałów;
• prawie całkowity brak kości;
• małe rozmiary owoców o stosunkowo szybkim czasie dojrzewania;

Wady żółtych arbuzów w porównaniu do zwykłych czerwonych to:

• słaba odporność na choroby;
• krótki okres trwałości owoców (1-2 miesiące);
• wysoki koszt materiału do sadzenia;
• umiarkowana słodycz owocu.

Ta ostatnia wada jest z nawiązką rekompensowana ciekawymi nutami mango, cytryny, miodu itp., W zależności od konkretnego wyboru hybrydy.

Prawidłowe sadzenie i kompetentna pielęgnacja pozwalają na uprawę tak egzotycznych rzeczy, jak arbuz z żółtym miąższem w domkach letniskowych w dowolnej części kraju.